Categorie: Bivakblog (Pagina 10 van 14)

Voorkamp Dag 3

De ochtendstond heeft goud in de mond; dit nam Juliette vandaag echter iets te serieus nadat ze een wesp op at. Wat de morgen ook te bieden had waren bergen, en veel bergen. De renners kregen als ontbijt direct een serieuze col voorgeschoteld. Deze constante zou de volledige etappe lang worden aangehouden; er stonden dan ook zessenzestig kilometer, waarvan 1313 hoogtemeters, op het programma. Het peloton bleef de hele dag samen en er waren nagenoeg geen opmerkelijke ongevallen of opgaves – op enkele lekke banden na. Het hoogtepunt voor de kijkers thuis was het vreugdedansje van Eileen Bossuyt en Nore Durnez na hun beklimming van een col buiten categorie. Rune Durnez deed zich vandaag trouwens opnieuw gelden als een echte berggeit: de aan de Noorse renner Alexander Kristof verwante toptalent liet iedereen achter zich op de beklimmingen vandaag. De kampeerplek van vandaag zal Rune Durnez bovendien niet snel vergeten nadat ze samen met Roy Lemahieu het feestje op gang zette in de supporterstent.  Dit was het enigste feestje niet, er werden ook kaarsjes geblazen omdat  Jan voor de 10de  keer meegaat op voorkamp. De kookploeg – bestaande uit Jeroen Vanacker, Klaas Vandersype, Ruth Renard en Fien Daels – schotelde de jongvolwassenen deze avond chili con carne voor. Morgen wacht hen nog een korte rit richting de kampplek.

Over naar het thuisfront! Vandaag werd de camion gevuld en dit bleef niet ongezien voor onze cameravrouw. Met de hulp van de sterke Keti’s werd een zwaar werk snel licht gemaakt; in drie uurtjes waren we ermee klaar en konden we aanvangen met de voorbereiding van de Bivaklancering!

Vanaf 19h stonden de leiders er opnieuw om iedereen klaar te stomen voor het grote vertrek morgenochtend (om 8h stipt aan het station!). Er was er de gelegenheid om een pintje te drinken en een leuk spel te spelen. Iedereen werd in groepen verdeeld om talloze vaardigheden aan te scherpen. Zo leerden er velen bij hoe je een buffel of kip moet vangen. Na een uurtje waren de survival-skills genoeg op punt gesteld en kon het finalespel beginnen! Met het finalespel kon je een grote tip in handen krijgen waarmee je de titel van het kamplied al kan raden. De bedoeling was om zo snel mogelijk vuur te maken. Sieuwe Vandenbraembussche kreeg uiteindelijk de bovenhand en bezorgde zijn team dan ook de begeerde tip.

Tot morgen om acht uur aan het station!

Voorkamp Dag 2

Wat schaft de pot vandaag? Bergen! Om stipt 8h30 vertrokken de aspi-jongens en -meisjes met vermoeide knieën richting Luik. Het beloofde een lastige dag te worden met 72 km, waarvan 500 hoogtemeters, op het programma. Al snel kreeg het Team Deceuninck Quick Step opnieuw te maken met materiaalpech en opnieuw was meesterknecht Arne Berghmans de ongelukkige. Ondertussen weten we al dat een lekke band het team er niet van weerhoudt om knalprestaties te leveren en zo trokken ze weer verder op kop na het akkefietje. Het parcours bleek ook voor sommige vrouwen lastig dit jaar, gelukkig stond het andere geslacht paraat om af en toe met een duwtje in de rug te komen helpen. Tweeënvijftig kilometer lang ging het zo, tot de stopplaats ongeveer halverwege de etappe. Daar werd de koers geneutraliseerd, om half twee.
De boterhammen werden verorbert en de druivensuikers werden naar binnen geworpen. Nog geen halfuurtje later was het weer van dat: aan een razendsnel tempo zetten de renners opnieuw aan zodat ze nog voor klokslag zestien uur zouden aankomen op de eindbestemming in Luik. Het regende inmiddels pijpenstelen. Onderweg slaakte Nore Durnez nog een gil toen ze viel. Er viel een minuut stilte. Ondertussen weten we echter dat de Durnez’s taaie zijn en ze maakte er dan ook geen probleem van en nam als een fiere leeuwin haar fiets opnieuw vast om weer verder te snellen. Verbouwereerd keek het peloton naar dit voorval en vol bewondering zetten ook zij de koers verder. De benen begonnen daarenboven ook sneller te werken dan de hersenen en zo kwamen de renners nog een halfuur voor de voorspelling van GPS aan op de gewenste bestemming.
Het beloofde er nog een leuke namiddag te worden vol plezier in de Ourthe. Daarna gingen de renners nog even douchen om dan helemaal ontspannen te zijn bij het opzetten van de tenten in de gietende regen. Na hun harde werk werd de Aspikaravaan beloond met een feestmaaltijd, de Vlaamse klassieker stoofvlees met aardappelen; de Nederlandse buren keken naar verluid geheel verbaasd toen de maaltijd werd geserveerd. In een exclusief avondinterview liet Julie Deceuninck tenslotte weten dat ze vindt dat de toiletblazers in Wallonië van een betere kwaliteit zijn dan hun Vlaamse tegenhangers. Het jonge toptalent schijnt trouwens graag vals te spelen in de gezelschapsspelletjes.
Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Voorkamp Dag 1

Rodania! 8 augustus 2019, de slopende fietstocht naar Amel kan beginnen. Onze aspi’s vertrokken vanmorgen om 7h45 op d’Arke. Na de welgekende fotosessie en het lekkere en stevige ontbijt sprongen de vijftien aspi’s in de auto. Na een rit van een goed uur kwamen ze aan in Wijnegem waar de officiële start van de fietstocht lag. Ook Jan en Yves, de twee bakens in tijden van nood, waren present en zagen de tocht zeker zitten. Omstreeks 10h werd het startschot dan in extremis gegeven en kon een dag vol pijn aan het achterwerk en vlakke wegen beginnen.
Wat tijdens de tocht meteen opviel was de wilskracht en goeie moed die Team Deceuninck-Quick Step dit jaar op zak had. Al van in het begin bleek het kwartet Roy Lemahieu, Victor Claeys, Julian Roegiers en Arne Berghmans van goudwaarde voor het team van Patrick Lefevere. Toen meesterknecht Arne Berghmans een lekke band kreeg wachtte de volledige ploeg dan ook plichtsbewust totdat het gat gedicht was. Bij de vrouwen liet Rune Durnez zich meteen gelden als een kandidaat voor de titel: toen ze haar controle over het stuur verloor kon ze de situatie toch nog in haar voordeel laten keren door van haar fiets te stappen en zo een zware valpartij in de kiem te smoren. Technisch begaafd en ongetwijfeld een toekomstige kopvrouw bij een ploeg van wereldklasse. Als dat gebeurt kan Rune ongetwijfeld rekenen op haar zus Nore; er schuilt een ware meesterknecht in deze pittige jonkvrouw. Vandaag liet ze al flitsen zien van haar inzicht op de weg: telkens wanneer er gevaar dreigde liet ze met haar doordringende stem weten aan de rest dat ze naar rechts moesten uitwijken. Het peloton kan nog wat leren van dit duo! Rond de vroege namiddag werd duidelijk dat het een mooie eerste rit zou worden. De zon brandde op de bleke huiden en die achterwerken begonnen verdorie al pijn te doen! Een terrasje was daarom meer dan nodig en daar genoot het peloton dan ook met volle teugen van. Na de thee ging het zeer snel. Omstreeks 19h30 kwamen de eerste renners reeds aan in Sint-Truiden waar de Aspikaravaan zich genesteld had. Daar stond hen een kathedraal van een maaltijd te wachten die ze dan ook dubbel en dik verdiend hadden na de 110 kilometer die ze in de benen hadden.
De poepzalf kwam niet veel later aan bod. Nu geniet het team van hun welverdiende nachtrust; morgen staat hun immers een pittige bergrit richting Luik te wachten.

Aankondiging Blog 2019

Beste Homo erectus/ neanderthalensis/ sapiens (schrap wat niet van toepassing is),
Net zoals u zitten wij ook vol spanning te wachten tot we de aftrap van het jaarlijkse bivak kunnen geven! Op 11 augustus is het eindelijk zover, dan trekken we met z’n allen naar het prehistorische Amel. De benaming ‘prehistorisch’ is trouwens niet zomaar van de pot gerukt: op kamp hebben jullie immers geen gsm mee (boe!). Godzijdank dat er een blogteam voor jullie paraat zal staan in de vorm van Marion Bruggeman, Eva Buyse en Rémi Bruggeman om het thuisfront van korte, maar waarheidsgetrouwe stukjes lectuur en illustraties te voorzien. Volg dus zeker samen met ons de avonturen van jullie kinderen op kamp via de volgende link (vanaf 11 augustus; voor de aspi’s vanaf 8 augustus): https://www.chirojow.be/category/bivakblog/ . Tenslotte maken we graag nog eens schaamteloos reclame voor de Bivaklancering op 10 augustus om 19 uur in d’Arke. Tot dan!
Met prehistorische groeten,
Het blogteam

laatste blogbericht

De terugkomst

Beste ouders, familieleden, vriend(inn)en, sympathisanten, …
Met de terugkomst van de leden en leiding, zijn we helaas ook gekomen aan het einde van de drukgevolgde bivakblog.

Het bivak is weer voorbijgevlogen, net zoals de terugrit via bus en trein. Alles verliep erg vlot en sfeervol (met veel enthousiast gezang, ondanks de vermoeidheid ?). Zelfs zodanig vlot dat we nog geen uur na de aankomst van de camions, zelf aan het station te Wervik arriveerden. Om die reden moest er uiteraard nog een hoop materiaal gelost worden uit de camions. Hierbij willen we de vele helpende handen bedanken, waardoor ook dit met een strakke timing is verlopen!

Naast deze helpende handen, willen we zeker ook de tijd nemen om een dankwoord neer te pennen voor enkele andere belangrijke figuren: Confortluxe voor het gebruik en vlot vervoer van de camion, alsook nv Vandenbroucke voor het gebruik van de camion en de hulp bij het laden en lossen, uiteraard de kookploeg voor hun lekkere eten en hun groot enthousiasme, de VB’s voor hun steun en wijsheid, de secretarissen voor hun financieel overzicht, onze overtuigende marktkramers die de etensresten van op kamp verkochten, alsook de mensen die dit eten kochten zodat dit niet nodeloos naar de vuilbak wordt verwezen,…

De verloren voorwerpen kunnen nogmaals worden nagekeken en opgehaald op dinsdag 14 augustus vanaf 9u. Indien uw bagage nog niet kon worden opgehaald, neemt u best contact op met een van de leiding om dit onderling te regelen.

Ten slotte hopen wij jullie allen maandag 20 augustus vanaf 11u30 terug te zien op d’Arke voor onze Stoofvleesgank! (tickets te verkrijgen tot en met maandag 13 augustus)

Tot dan en een deugddoende nachtrust toegewenst,
Chiro Jow Wervik

 

 

Dag 10: laatste avond

De laatste dag

Vandaag was het de laatste volledige dag dat we hier allen samen in Westerndorf verbleven. De sloebers hebben als enige nog een ochtendspel gespeeld, de rest heeft zich volledig gegeven voor de opkuis van de kampplaats. De sloebers zochten vandaag de weg terug van het onbewoonde eiland richting Wervik. Via een zoekspel moesten ze maar liefst 16 opdrachten tot een goed einde brengen.

De andere afdelingen waren druk in de weer om elk hoekje van Westerndorf schoon te maken. Ook werd de saloon (van de toneeltjes) afgebroken, waar deze morgen duidelijk werd wie de moordenaarsfamilie was. Zonder twijfel zullen jullie kinderen hier morgen uitgebreid over kunnen vertellen!

De opkuis en het terug inladen van de camion verliepen vlekkeloos, zowel groot als klein hebben hun steentje bijgedragen (Chapeau hiervoor!). Gelukkig was er na de opkuis ook nog tijd om te genieten tijdens de laatste avond. Zo was er ruimte om zich helemaal uit te leven tijdens Just Dance, gezelschapsspelletjes te spelen, briefjes te schrijven of gewoon gezellig bij te praten. Als opening van de avond, moesten vier vrijgezelle jongens strijden voor de hand van een bevallige jongedame via Blind Date. De meest romantische/geniale antwoorden zorgden voor enthousiasme van het publiek.

Wegens de tropische temperaturen hier in Westerndorf, mochten we helaas geen kampvuur maken. Maar we zouden Chiro JOW niet zijn, mochten we niet voor een alternatief hebben gezorgd (zie foto).

Daarnaast hebben we de  kookploeg bedankt om onze maagjes te vullen met de dagelijkse vitamientjes. De kookploeg benutte hun vrije tijd ook om ons dagelijks van hun toneeltjes te voorzien, zodat het thema nóg meer in de verf werd gezet. Ook voor volgende taken konden we steeds bij de kookploeg terecht: het verzorgen van de vele wondjes, ondersteuning bieden tijdens de diensten, de kinderen entertainen, … Kortom, we konden voor alles bij hen terecht en niets was hen daarbij te veel! Een welgemeende merci!

Bij deze gaan wij (aspi’s, kookploeg en leiding) nog een lange nacht tegemoet waarbij de leukste momenten van het kamp naar boven worden gehaald.

Vele groetjes,
De (vermoeide) bloggertjes (zie foto)

PS: Check zeker eens jullie vol gespamde mailbox ?

Dag 9

Dames en heren,
Appels en peren,
Boeren en boerinnen,
De show kan beginnen!

Vandaag 8 augustus is D-day voor rakwi 1. Hier hebben ze heel het kamp voor gewerkt en naar toegeleefd. Deze avond was het moment om de vruchten ervan te plukken: hun eigen circusshow! Alle afdelingen kwamen kijken naar de verschillende acts die ze in groepjes hadden voorbereid.

Iedereen leefde zich volledig in. Zo begon de show met de presentatoren Thibault en Sam. Zij praatten vloeiend elke act aan elkaar terwijl ze het publiek entertainden. De acts bestonden uit acrobaten, de ‘troskes’, de goochelaars, de ‘shopping clowns’, de ‘mislukte’ clowns met hun vele grapjes en zoveel meer!

Als slot hebben ze ook een paar gekende vuurspuwers aan de haak kunnen slaan. Iedereen was onder de indruk van de kunsten die ze uit hun mouwen hebben geschud.

Vooraleer deze show van start ging, hebben de afdelingen niet stil gestaan. Zo stond bij de sloebers alles in teken van de mysterieuze schatkist. De schatkist zat verdoken in een ingewikkeld doolhof. Door opdrachten uit te voeren konden ze de muren van het doolhof in beweging brengen, waardoor ze sneller hun doel konden bereiken. In de schatkist vonden ze hun kampaandenken terug, namelijk armbandjes die ze zelf konden pimpen.

Voor speelclub 1 was het ook een belangrijke dag. Belle (Frauke) en het beest (Nout) stapten in het huwelijksbootje. De organisatie van dit huwelijksfeest namen de speelclubbers volledig voor hun rekening. Alles werd in detail uitgewerkt. Iedereen maakte zich vervolgens ook klaar om het feest in stijl te beginnen. (gelukkig dat de meisjes de jongens hierbij hielpen ?)

Speelclub 2 heeft vandaag een ingangsexamen afgelegd om astronaut te worden. Ze doorworstelden zowel de intelligentietest, de fysische testen als de vliegfase. Goed nieuws, alle speelclubbers slaagden met onderscheiding en behaalden zo hun officiële astronautendiploma!

In de stilte van de storm, ging rakwi 2 tijdens hun nachtspel op zoek naar een lichtje in de duisternis. Na een korte nacht, stepten ze deze ochtend de zonsopgang tegemoet. Voor het middageten werd hun opmerkzaamheid gedurende het voorbije kamp op de proef gesteld, dit aan de hand van een quiz!

De eerste regenvlaag van het kamp is vannacht bij ons gepasseerd, maar bij de tito’s in Zuid-Afrika bleef het ‘poere’ droog! Water moest worden verdiend, om deze droogte tegen te gaan!

’s Morgens speelden de aspi’s als ‘marginale’ Jersey Shore binken/wijven. ’ s Middags smeten ze het over een andere boeg. Toen werden ze namelijk gesmeten in het welgekende programma ‘Hotel Romantiek’.

Daarnaast streden ze voor het avondeten tegen de keti’s (als revanche voor de verloren frisbeewedstrijd) in een baseballwedstrijd. Ze behaalden nipt de overwinning met een score van 31 – 29.

De keti’s kwamen in aanraking met mensensmokkel. De ene speelden de smokkelaars, de anderen de BOB (=bijzondere opsporingsbrigade). Arne kwam er uit als de uiteindelijke ‘meester’ smokkelaar!

Morgen staan de opkuis en de laatste avond voor de boeg. Dubbele gevoelens komen naar boven. Het naderen van de laatste avond betekent ook automatisch dat het bivak er bijna op zit. Maar we zullen er met z’n allen nog een dikke lap op geven!

Liefs,
De leiding

 

Dag 8: aspi’s in leiding

Goeieavond!

Vandaag namen de aspi’s (= oudste afdeling) het helemaal over! Ze kregen de opdracht om een ganse dag de taak van de leiding over te nemen. Dit houdt in: de leden wekken, toneeltje spelen, spelletjes begeleiden, post uitdelen, de diensten organiseren, tafelmomentje spelen, ochtendradio, waken,… Kortom, helemaal geen eenvoudige taak! Toch slaagden ze er weer in om de verantwoordelijkheid op zich te nemen en de leden een onvergetelijke dag te bezorgen. (de toekomst is verzekerd! ?)

De tito’s waren de oudste afdeling waaraan leiding werd gegeven door de aspi’s. Via duelopdrachtjes kregen ze tijd om in het bos weetjes te gaan zoeken, hiermee kregen ze voordeel in de latere quiz.

Speelclub 2 moest hun eigen space-auto maken om de race in de ruimte te winnen. Bij het vervullen van opdrachten verdienden ze auto-onderdelen waarmee ze hun racewagen konden tunen.

Bij de sloebers werd gespeeld rond het thema Expeditie Robinson. Een Kamp Noord en een Kamp Zuid streden tegen elkaar, om zo de meeste krijgers in hun kamp te winnen. Daarna werden flarden van een oude schatkaart op de kampplaats gevonden. Eenmaal samen gepuzzeld konden ze hun zoektocht aanvangen richting een schatkist vol goudstukken.

Speelclub 1 reisde de wereld rond, op zoek naar gevangen prinsessen in 10 verschillende landen. We kunnen jullie alvast geruststellen dat alle prinsesjes met succes in veiligheid werden gebracht!

Rakwi 1 kon met hun regenboogladder de hemel bereiken, waar ze hun unieke circus konden settelen. Bij rakwi 2 werd de Tour de France gereden via een ganzenbord. Aan de eindmeet bereikten ze de Eiffeltoren. Tijdens de rit konden verschillende winnaarstruien (groen, bolletjes, geel) worden verdiend.

De ‘echte’ leiding zat echter niet met lege handen, zij namen in de namiddag het takenpakket over van de kookploeg. Op het menu stond als voorgerecht een smaakvolle wrap,  geserveerd met een aperitiefdrankje. De selfmade hamburger vulde onze magen als hoofdgerecht. Nadien had iedereen ook nog plaats voor een (slappe) chocomousse. Misschien moet de leiding zich toch blijven focussen op het leiding geven, en de keuken terug vrijmaken voor de kookploeg. Wat denken jullie? ?

Als het vandaag aspi’s in leiding was, en leiding in kookploeg, dan zou je kunnen denken ‘kookploeg in de zetel’. Maar dan schiet je de bal volledig mis! De kookploeg verplaatste zich naar de gevangenis van Alcatraz waar de keti’s gevangen zaten, waarbij de kookploeg de rollen overnam van de cipier, kuisvrouw, klusjesman,… Aan de hand van de (subtiele) handelingen die ze in hun rol uitvoerden, moeten de keti’s mogelijkheden bekomen om te ontsnappen en met hun boot het eiland te verlaten. Het was een denkspel waar de keti’s nog lang over zullen napraten!

Zoals eerder vermeld, werd ook het tafelmomentje door de aspi’s overgenomen. Elke familie moest om beurten een Samson & Gert liedje zingen, tot de inspiratie op was. Onze kennis bleek groter dan verwacht, dat belooft voor sfeer op de laatste avond!

Nadat onze aspi’s het hef in eigen handen hebben genomen, zijn wij als leiding trots en kunnen we met een gerust hart het volgende jaar tegemoet gaan met de (hopelijk) nieuwe aanwinsten voor onze leidingsploeg.

Het was een fantASPIsche dag!

Chiroetjes,
De leiding

Dag 7: Tito-Keti-Aspi spel

Dag trouwe volgers van de blog!

Dag 7 werd terug een ‘normale’ dag met spelletjes per afdeling. Zo zijn de sloebers er ’s morgens in geslaagd om te ontsnappen uit de gevangenis. Er werd een gans stappenplan uitgewerkt dat stipt werd gevolgd door onze kleinsten.

Speelclub 1 was in de ochtend druk in de weer om de kookploeg een handje bij te staan. Dit is sinds dit jaar een nieuwe dienst die elke morgen moet worden uitgevoerd door een afdeling, genaamd ‘keukencorvée’.

Speelclub 2 had het eerst druk om de buitenterreinen proper te krijgen. Nadien werden ze opgesloten door aliens. Uiteindelijk waren ze de aliens toch te slim af en konden ze op tijd ontsnappen, vooraleer de tijdbom zou ontploffen (maar liefst 18 seconden scheelde het, of ze waren… ?).

Rakwi 1 begaf zich richting het bos, om daar via een kampenspel voederbakken te verdienen. Op die manier zullen ook de circusdieren niets tekort komen. In de namiddag organiseerden ze hun eigen schuimparty.

Rakwi 2 speelde van ‘Tour de steppodroom’. Eerst en vooral moest men op de velodroom geraken, om er vervolgens zo veel mogelijk kilometers af te leggen.

In de namiddag was het tijd voor de oudste 3 afdelingen (Tito – Keti – Aspi) om samen een groot bordspel te spelen. Ze moesten als echte dealers drugs verpatsen, zonder gesnapt te worden door de politie. Daarna vonden de (voor sommige angstwekkende) jaarlijkse massaspelen plaats. Daar was het hard tegen onzacht!

De sloebers, speelclub 2 en rakwi 1 namen de sleerzeilen in beslag om een middag sleerplezier te beleven met bruine zeep.

’s Avonds konden alle afdelingen tot rust komen tijdens de 2-jaarlijkse chillactiveit. Op het programma stonden: zweten in de selfmade-sauna, muziek maken met didgeridoos, elkaar masseren, via yoga de chakra in onszelf opnemen, vertrouwensspelletjes,…

De leden slapen mometeel als roosjes, dit geldt echter niet voor de aspi’s. Deze maken zich volop klaar om morgen de smaak van het leiding geven te pakken te krijgen, en de leden te entertainen.

We zijn erg benieuwd om onze opvolgers in actie te zien!

Veel liefs,
De leiding

 

 

dag 6: Familiedag!

Familiedag!

In het toneeltje zagen we dat de saloon van de familie ‘Dos Santossen’ in brand werd gestoken. De hulpdiensten deden hun uiterste best om de vele slachtoffers in veiligheid te brengen. Elke familie kreeg een slachtoffer toegewezen om die te verzorgen in het ziekenhuis. Na het toneeltje werd voor iedereen duidelijk wat hen te wachten stond: met jouw familie als eerste uw slachtoffers genezen!

Aangezien de slachtoffers veel bloedverlies hebben geleden, moesten ze voortdurend van bloed worden voorzien via infuuszakjes. Daarnaast moesten ze voorkomen dat ze zouden worden besmet door andere ziektes en/of virussen.

Het hele lichaam werd onderzocht en behandeld. Zo moest men onder meer een gipsverband aanbrengen, een darmonderzoek ondergaan, een ECG afnemen bij de cardioloog, een medicatie-cocktail bereiden voor hun specifieke aandoening,…

Daarnaast moesten ze ook voortdurend op hun hoede zijn voor de cowboys met hun lasso’s die zich rond het ziekenhuis verplaatsten.

Samen met dit spel, begon ook de rivaliteit tussen elke familie te stijgen. Dit bereikte zijn kookpunt tijdens het middagmaal, wanneer de families liederen over elkander begonnen te zingen. Gelukkig bleef iedereen er ook de humor van inzien. Maar toch, wie o wie is de ‘beste’ familie?

’s Middags konden we smullen van groene westernsoep. Daaropvolgend een arend in blokjes gesneden met een geel sausje. Om vervolgens te eindigen met een water-saloon-meloen als dessert.

Voor 16u werd het spelletje verder gezet, om daarna over te gaan tot de helse finale waarin de dader van de brandstichting moest worden gevat. De dader zat opgesloten zoals de minotaurus in het labyrint. Van elke familie moesten ze één lid per afdeling in het doolhof sturen om daar een opdracht tot een goed einde te brengen. Op die manier konden ze de code bemachtigen om bij de dader te geraken. De familie die er in slaagde om als eerste de dader te vatten, waren de ‘Saloons’. De overwinning werd uitbundig gevierd!

We hebben de dag gezamenlijk afgesloten met een heerlijke BBQ. Daarvoor werd er ook spontaan plaats vrij gemaakt voor een dansmoment. Voor het slapen gaan, hebben we met z’n allen nog gesmuld van een ijsje!

Familiebanden zijn gesmeed,
dit blogbericht is weer gereed,
peace out de poëet!

 

Veel liefs,
De leiding

 

 

 

Pagina 10 of 14

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén