Na Aspi’s in leiding had de leiding er terug veel goesting in om er zelf terug in te vliegen. Iedereen stond voor een uitdaging: “Hoe maak ik zo veel mogelijk plezier zonder er uit te zien als een moddermonster?” De ene slaagde daar al beter in dan de andere.

Tip aan alle wassende mama’s en papa’s, zet maar al een emmertje water klaar om de kleren uit te spoelen voor ze de wasmachine opstoppen met modder.

Ondanks de modder hadden zagen we honderden blije gezichtjes. Zeker toen het na de middag opklaarde, schoot de sfeer de hoogte in met hier en daar een dansje!

Nog een oproep aan alle Chiro-sympathisanten om Maandag vanaf 14u te komen helpen met het lossen van de camion. Dan kunnen we jullie bij het aankomen van de bus rond 15.00 uur onmiddellijk jullie Chirowiet en bijpassende bagage meegeven.

Hiermee sluiten we onze bivakblog af want morgen slaan we de handen in elkaar om de kampplaats klaar te maken voor vertrek. Maar wees maar gerust de uitgebreide verhalen en de sappige details zijn vanaf maandag te horen aan je eigen eettafel!

Voor de allerlaatste keer,
Chiroetjes van op kamp!

Vandaag was het niet de leiding die de leden wekte, maar de Aspi’s stonden vol enthousiasme aan hun bed om hen een fantastische dag te bezorgen. De Aspi’s kregen de kans om zich te bewijzen, dat deden ze met glans! Elke nieuwe leidingsploeg werkte een spel uit, in het thema van de afdeling. De kinderen waren zeer uitbundig en meer dan gelukkig met de tijdelijke vervanging.

In de namiddag kon de kookploeg hun ervaring in de Chiro goed gebruiken. Zij hielden namelijk de Noord-Koreaanse spelen als activiteit voor de Keti’s.

Ondanks al deze verschuivingen had de leiding geen tijd om op hun luie kont te zitten. Aangezien de kookploeg de Keti’s een leuke namiddag bezorgde, hadden ze geen tijd om te koken. De leiding nam deze zware taak op zich!

Morgen valt alles terug op zijn pootjes en staat de leiding terug op zijn vaste post.

Chiroetjes van op kamp!

Vandaag was een dag vol groepsgevoel. De Sloebertjes en speelclub 1 raceten samen naar de finish van de Tour de France. Speelclub 2 en Rakwi speelden Farmville op de maan. Om een gevaarlijke terrorist uit Mexico te verdrijven moesten de Tito’s als een hechte groep samenwerken. Plezier stond centraal bij de Keti’s, en de Aspi’s gingen rotsklimmen als extra activiteit.

Kortom, het groepsgevoel steeg met de minuut. En zoals X!nk zou zeggen, de band gaat nooit meer stuk! (https://www.youtube.com/watch?v=vhczdpmn4C8)

Over muziek gesproken, als jullie kleine spruit de 22ste niet onmiddellijk wakker wordt, dan helpt het misschien om dit liedje op te leggen. De afgelopen 7 dagen werkte deze methode op en top! Als er moest afgewassen worden werkte deze methode niet altijd even goed.

Morgen zitten we al aan dag acht. We kijken er alweer naar uit om jullie op de hoogte te brengen van onze nieuwe avonturen!

Chiroetjes van op kamp!

Vandaag stond er alweer een drukke dag op het programma. Naar jaarlijkse traditie streden de twaalf families uit wonderland  voor de titel van beste familie. Uiteindelijk trokken de Caballeros aan het langste eind. Na de strijd om de titel werden de leden verwend in een heuse carwash. Een lekker fris geurtje zweeft nu over de kampplaats. Benieuwd hoe lang dat zal duren. Na het eten genoten we van een lekkere portie stoofvlees. Daarna was het voor de jongsten alweer tijd om naar wonderdromenland te vertrekken.

Onder de indruk van de foto’s van gisteren? Wij kunnen het nog steeds niet geloven. We zitten nog maar aan de helft, en het was nu al zo plezant. Wat zal dat geven voor de volgende dagen? Ook vandaag vlogen we er weer in met een leuke dinsdag op het menu. In de namiddag speelden de oudste drie afdelingen samen een groot spel ‘Grenzeloos verrassend’ genaamd. Nadat de prachtige stad Wervik werd opgebouwd, leefden ze zich volledig uit in de harde pleinspelen.

Kijk je ogen nog even uit op de volgende foto’s.

Chiroetjes van op kamp!

Terwijl de Keti’s en Aspi’s in een koeienstal en een schuur ontwaakten op dag twee van hun tweedaagse, zetten de andere twee afdelingen hun dagtocht in. In Wervik stonden de sloebers te popelen om richting Fontenaille te reizen. In de namiddag kwamen ze op een lege kampplaats toe, waardoor ze rustig de tijd hadden om op ontdekkingstocht te gaan.

Met mondjesmaat, strompelden de andere afdelingen de kampplaats terug binnen. De ene al wat meer versleten dan de andere, maar allemaal met een verhaal over de fantastische dingen die ze allemaal beleefd hebben. Zo beweerde iedere afdeling dat ze het grootste aantal kilometers aflegden.

De sociale contacten die de leiding legde tijdens hun tocht, zorgde er voor dat er na het avondeten een helikopter boven de kampplaats cirkelde. Dit resulteerde in een machtige foto! Fier gelijk ne gieter, tonen we jullie deze foto!

Chiroetjes van op kamp

Deze morgen stonden we droog op, en zo bleef het voor de rest van de dag. YES!!

Meer zelf, we hadden een stralende dag! Maar goed ook want onze twee oudste afdelingen vertrokken deze morgen op tweedaagse.
Ondanks dat er twee afdelingen op verplaatsing waren, heerste er een gezellige drukte in Fontenaille. Elke afdeling leefde zich uit op hun eigen manier en in hun eigen thema. We zijn in blijde verwachting van de sloebers waarvan hun leiding vandaag terug richting Wervik trok. 

vertrek tweedaagse, kinderboerderij speelclub 1, etensresten rakwi, tito en speelcub 2 sleerzeil, sloeberleiding naar huis,

Hier zijn we, jammer genoeg niet met beter weer.

De eerste volledige dag is bijna om, het was er eentje met een regenachtig kaliber. Met een regenfrakske in de aanslag vlogen we er met volle goesting in. Na een stevig ontbijt konden we genieten van een reeks toptoneeltjes. De leiding gaf eerst het beste van zichzelf, om de leden onder te dompelen in de avonturen van Alice in haar wondere wereld. Daarna kwam de kookploeg op toneel. De fanfare van honger en dorst, zocht hun weg naar Tomorrowland. Katy de Kat wees ons de diensten toe. Buitentereinen, patatten schillen, wc’s en douches kuisen … Zelf op deze eerste dag, werd er hard gewerkt, om de kampplaats netjes te houden.

Een zwembad hadden wij niet nodig, want de hele dag door stonden de hemelsluizen open. De regen kon onze speelgoesting niet tegenhouden. De tito’s speelden paintball onder de takken van de bomen, terwijl enkele andere afdelingen de tenten of het gebouw opzochten. De Keti’s trotseerden de regen, leerden sjorren, bewezen onmiddellijk hun kunnen en kregen als beloning hun kampaandenken. De Aspi’s vielen gisteren ook al in de prijzen en namen hun nieuwe Aspitrui in ontvangst. De Sloeberleiding verdient ook wel een speciale bedanking, want zij hebben met de nodige probleempjesalle bedjes van de sloebers al klaargezet.

Aandachtige koersfanaten konden ons deze namiddag spotten op televisie, want de koers passeerde vlakbij. De coureurs vormden een heuse attractie voor heel wat van onze leden, maar ook wij met ons enthousiasme waren zeker en vast een attractie voor hen.

We gaan er uit met de leuze van de dag:
Er viel meer regen naast ons dan op ons!

Chiroetjes van op kamp.

En we zin der weer ip ut, in d’Ardennen en de busken en we slapen tussn ’t krud…

Maar eerst en vooral willen we jullie nog eens bedanken voor de massale opkomst tijdens de bivaklancering. Terwijl de kindjes spelletjes speelden, konden de ouders hun tiendaagse zonder chirowieten op gang brengen met een drankje.
Nogmaals een dikke merci! 😉

Deze ochtend vertrokken we met de trein richting Fontenaille. Alles volgde elkaar goed op, de sfeer was top.

We oefenden onze busreis al even kort, we moesten namelijk nog een half uurtje met de bus van aan het laatste station tot aan de kampplaats. Eenmaal aangekomen zagen we dat de Aspi’s al goed vorderden in het klaarzetten van onze splinternieuwe eettent. Niet enkel de Aspi’s moesten werken. Elke afdeling stak de handen uit de mouwen om de bivakplaats klaar te stomen voor de geweldige tien dagen die nog komen. Spannend!!

Voor we het goed en wel beseften galmde het kampliedje al over het Ardense landschap. De eerste formatie werd gevormd, en de families werden aan de hand van een spelletje bekend gemaakt. Tijd om te smullen, njammie!

Na het avondeten, was het al snel tijd voor de jongsten onder ons om hun veldbed op te zoeken en richting dromenland te vertrekken, de laatste reis van deze dag. De oudere afdelingen gaven zich voor een eerste keer in een spelmoment. Nu rest hen enkel nog hun tanden te poetsen, hun tent in te kruipen en het tetteren kan beginnen. FOEI!!

Geniet nog van deze foto’s.
We bloggen jullie morgen weer, met nieuwe verhalen en hopelijk lekker weer.

Chiroetjes van op bivak

PS: De Instagrammers onder ons kunnen onze verhalen ook volgen via onze Instagram: chirojowwervik

Hallo iedereen,

Vandaag hadden we maar 38 km voor de boeg. Daarom besloten we om eens iets nieuws te proberen en op te splitsen in twee teams. We kozen voor de benaming ‘snelle’ en ’chille’ teams. Met andere woorden: één team die in één trek doorrijd en een team die het wat rustiger aan doet. Op die manier konden we degene waarvoor deze ‘heuvels’ een makkie zijn ook eens uitdagen. En ze zijn hierin met glans geslaagd! Chapeau! Team chill daarentegen koos ervoor om alles op hun tempo te doen. Een terrasje kon hierbij natuurlijk niet ontbreken. Zij kwamen dan ook twee uur later aan!

Omdat we zo vroeg op de camping waren, besloten we om het dorpje Maboge eens te verkennen. Al snel vonden we een gezellig terrasje en daar moesten we natuurlijk even onze benen laten rusten. Toen we terug op de camping waren stond er ons een heerlijk aperitief te wachten van de kookploeg. Een heerlijke maaltijd (balletjes in tomatensaus) volgde al snel. Amaikes, we mogen echt content zijn met zo’n topkookploeg. Omdat de kookploeg zeker wil dat we genoeg binnen hebben was er ook wel nog een beetje over. Maar dit werd creatief opgelost met een bolletjes-in-tomatensaus-wedstrijd. Rémi ging de uitdaging met Yves aan en won deze nipt!

De regen gooide vandaag soms weer wat roet in het eten, maar hé, wij zijn aspi’s, en aspi’s: dat is pas leven (zelfs in goed en slecht weer).

Morgen zit de fietstocht er alweer op. Maar niet voor we nog eens 17 km uit onze beentjes smijten. Deze fietstocht ging zeker niet gelukt zijn zonder Yves en Jan. Bij deze: BEDANKT! Ook zonder de kookploeg gingen we er niet geraakt zijn. Zonder krachten geen resultaten, dus ook voor hen: EEN DIKKE MERCI!

Vele groetjes,
de Aspi’s