Hier zijn we weer!

Voor de tito’s en keti’s was het een korte nacht. Hun nachtrust werd verstoord om het legendarische en traditionele ‘Pad Der Dood’ af te leggen. Sommigen hebben hun angsten overwonnen, voor anderen was het een ‘walk in the park’.

Na het ontbijt stonden er opnieuw toneeltjes op de planning! Zo heeft de familie ‘Dos santossen’ de ideale locatie gevonden voor hun nieuwe saloon. De familie is nieuw in de cowboystad, waardoor de burgemeester en zijn college van schepenen de ‘Dos santossen’ nog niet blindelings vertrouwen. Om die reden heeft de Sheriff twee premiejagers in dienst genomen om een oogje in het zeil te houden.

Vanaf morgen zullen ook de belevenissen van de sloebers ter sprake komen in deze bivakblog! De sloeberleiding vertrok deze namiddag terug huiswaarts, om morgen onze allerkleinste chirowieten te begeleiden richting Westerndorf (trouwe blogvolgers zullen natuurlijk al weten dat we hiermee Medendorf bedoelen, post uw brieven en kaartjes dus zeker niet richting ‘Westerndorf’ ?).

Speelclub 1 moest vandaag met z’n allen trachten te ontsnappen uit de boot van Peter Pan, dit door onderlinge duelopdrachtjes.

Daarnaast heeft speelclub 2 kennis gemaakt met enkele uitvindingen voor de toekomst. Wisten jullie dat wij later allemaal met een vliegende auto zullen rijden? Dit wordt toch de maaaax?!

Rakwi 1 onderging een ware metamorfose tot clowns, met hun groene clownsneuzen als kers op de taart!

Bij rakwi 2 werden de ‘kitten gesmot’, ter voorbereiding van de dagtocht van morgen. Hieronder mag je verstaan dat ze morgen bijvoorbeeld voldoende gehydrateerd zullen blijven tijdens hun steptocht, omwille van hun verdiende eigen koersdrankjes.

In Japan werd er geworsteld door de tito’s VS hun leiding, laatst vernoemde werden grandioos vernederd (amai, zou de leiding hun leden nu nog steeds in de hand hebben? ?).

Deze afdelingen hadden in de namiddag enkele waterspelletjes ingepland, dit vanwege de onverwachte drukkende hitte.

Ook de keti’s hebben vandaag het water opgezocht! Zo zijn ze vandaag op tweedaagse vertrokken met als eindbestemming het meer van Buttenbagh. Via bootjes konden ze een poging wagen om uit de gevangenis van Alcatraz te ontsnappen (lees: wat dobberen met een bootje op het water ?). Gelukkig konden ze rekenen op de samenwerking met de kookploeg, die hen de opblaasbare bootjes ter plaatse leverde.

Ook de aspi’s konden gebruik maken van de goeie zorgen van onze kookploeg. De lege drankflessen werden gevuld met fris water, waardoor uitdroging zeker en vast werd voorkomen. Toeval of niet: de aspi’s zullen, net zoals de keti’s, de nacht doorbrengen in het dorpje Buttenbagh.

Wij kruipen er vandaag vroeg in. Morgen zoeken ook wij met de dagtocht nieuwe oorden op. Zo kunnen we morgenavond stoere verhalen vertellen aan de sloebertjes, die onze Chiro JOW Brigade zullen vervolledigen! 😀

Morgen op stap
Sloebers komen erbij
Twee vliegen in een klap
Zo iedereen blij!

Veel liefs,

De leiding

AANGESTRAND IN COWBOYLAND!

Er was heel wat volk aan het station, waarvan er een hele hoop toch met wat zenuwen zaten. Desalniettemin waren we allen opgetogen om aan de volle 10 dagen bivak te beginnen!

Na het afscheid en het uitzwaaien van alle mama’s en papa’s begon het avontuur voor echt. We vertrokken als echte cowboys.. met de trein! ? We moesten slechts 1 maal overstappen in Gent om daarna de volgende trein te nemen richting Verviers. Daar aten we samen onze lunch op terwijl we aan het wachten waren op de bus richting de kampplaats.

Toen we aankwamen waren de aspi’s al druk in de weer om de camion uit te laden, en was de eettent al opgezet. Bij deze hebben ze hun fietstocht afgerond, die niet te onderschatten was vanwege de vele hoogtemeters! Daarnaast schoten er ook overal waar de keti’s passeerden, tenten als paddestoelen uit de grond! Ze hebben er maar liefst 6 zelf opgezet.

Alle afdelingen begonnen meteen aan de opzet. Elke afdeling had hun eigen taakje. De jongere afdelingen hebben al het eetgerief (borden, tassen, bestek,…) afgewassen zodat deze gebruiksklaar waren, en de eettent werd helemaal klaargezet voor het eerste avondmaal.

Omstreeks 18u werd het kampliedje voor het eerst opgelegd: John Denver – Thank God I’m a country boy. Zet dit liedje thuis gerust ook eens op, zo beleef je ook deels de fantastische sfeer die hier heerst. (een aanrader!)

Toen dit kampliedje door de boxen weerklonk, was het tijd voor de leden om hun familie te ontdekken waar ze een gans kamp telkens samen mee aan tafel zullen zitten. Al snel werd duidelijk dat er een heuse rivaliteit heerst tussen de verschillende families (dit belooft voor de familiedag! 😮 ).

Nadat we onze eerste echte maaltijd op kamp hadden verorbert (mmmmmmacaroni!), was er uiteraard nog tijd over voor een kort spelletje voor het slapengaan.

Zo speelden de tito’s alvast enkele kennismakingsspelletjes om hun gastleider (the one and only Bert Leroy) beter te leren kennen. Speelclub 1 maakte dan weer tijd vrij om hun dagboekjes naar eigen smaak te versieren. Speelclub 2 heeft op spelletjeswijze de zwarte gaten (verboden plekken) op de kampplaats gaan ontdekken. Rakwi 2 ging op verkenningstocht.. en natuurlijk met de step!

De sloeberleiding waren de enige die wat verloren rondliepen, zo zonder hun leden. Gelukkig is er op een bivak altijd werk genoeg, waardoor ze zich niet verveelden en zich nuttig konden bezighouden. (oef!)

Tot gauw, groetjes Chiro Jow!

Howdy, hier zijn we weer!

In de verre Ardennen kwam de zon op en kwamen de aspi’s wakker. De dag startte wat trager dan anders, maar verliep daarom niet minder goed. Na het stevig ontbijt stond ons direct een helling (Baraque Michel) te wachten, het hoogste punt van België! En ja hoor, het is ons gelukt! ?

Na deze opwarming kwam de Signale de Botrange (694m hoog). Voor ons was dit nog niet hoog genoeg en gingen we met z’n allen op 700m hoogte staan (zie foto op het trapje). Tijdens ons middagmaal genoten we van het prachtige uitzicht. Daarna waren we helemaal klaar om de afdaling in te zetten en volgden we hierbij een oude treinroute die de dag van vandaag gebruikt wordt als fietspad.

Tijdens de rit kwamen we enkele kampplaatsen tegen waar we inspiratie bij konden opdoen. Bij de ene kampplaats waren alle tenten op 2m van de grond geplaatst, bij de andere hadden ze hun eigen houtskoolkeuken mee. Zou dit geen leuk ideetje zijn voor onze kookploeg?

Na al dat fietsen kwamen we aan in Butgenbach waar we konden genieten van de camping met zwemvijver. En natuurlijk sprongen we er met z’n allen meteen in! Aangezien het hier stralende zon en tegen de 30°C is, konden we deze verfrissing wel gebruiken. Daarna werden we alleen nog maar meer in de watten gelegd door onze fietskookploeg. Alle buikjes werden alweer goed gevuld!

Vervolgens gingen we allen terug naar dromenland om morgen de laatste rit in te zetten richting de kampplaats te Medendorf. Zonnige groetjes van alle aspi’s en de kookploeg. ?

Ook in Wervik was er veel ambiance! We zijn vroeg begonnen met het inladen van de twee camions. Ook de keti’s hebben hun steentje bijgedragen (wat een spierbundels!). Wat denken jullie, zouden we dit jaar iets vergeten hebben?

Met de bivaklancering hebben we de dag goed geëindigd. Alle leden waren enthousiast om de slechte cowboys van het spel te verslaan. (ook een paar enthousiaste papa’s en mama’s waren van de partij en haalden het kind in zichzelf naar boven!). Sommige groepen hebben de eindmeet bereikt, waardoor ze een belangrijke tip kregen voor op kamp. Voor degene waarbij het niet gelukt is, jullie hebben geluk!

Hier is de tip:  ‘wat je denkt dat je ziet, is niet wat het lijkt’.

Er was ook de gelegenheid om een briefje te schrijven naar je zoon/dochter/.. op kamp en om gezellig bij te praten (weliswaar met een drankje in de hand). Na deze gezellige avond kunnen wij al niet meer wachten tot morgen! Afspraak om 8u aan het station. Wij zien jullie daar!

Liefs,

De leiding

Howdy!

29 juli staat voor velen gekend als het einde van de Tour de France, maar onze aspi’s daarentegen trappen er zonder problemen nog enkele kilometers bij!

Dag 2 kende een vroege start voor Jan en Yves, die reeds om 7u vertrokken richting Gare de Flémalle-Haute. Niet om de aspi’s achter te laten, maar om hen terug een ganse dag te helpen. De aspi’s werden wakker rond 7u30 wanneer de kookploeg al klaar stond met hun ontbijt.

Hierna werd alles in gereedheid gebracht om de eerste 10 km van de dag te fietsen, richting station La Louvière Sud. Van daar uit namen ze de trein richting Flémalle-Haute waar Jan en Yves hen stonden op te wachten na hun stevige ochtendrit (95 km). Enkele fietsen konden gelukkig mee worden vervoerd met de kookploeg naar dit punt, om zo de kosten te drukken voor de treinrit.

Na hen in 2 ploegen op te delen, om zo met één uur tijdsverschil aan te komen aan het station, vertrok ploeg 1 richting Jalhay. De volgende 46 km beloofden een helse tocht te worden met heel wat stijle beklimmingen en de daarbij horende afdalingen (veel leuker! :D). In totaal werden maar liefst 800 hoogtemeters beklommen over de laatste 20 km. Enkelen moesten een tandje bijsteken, maar dankzij de onderlinge steun is ook dit goed verlopen.

Na een korte maar lastige dag kwamen ze allemaal samen aan in Jalhay, waar er opnieuw een heerlijke maaltijd voor hen klaar stond (zie foto). Door het nemen van een verfrissende douche (want daar was het zweten met 29 graden en felle zon), was iedereen terug proper om de nacht in te gaan. Zo kunnen ze morgen met nieuwe moed de dag starten. Dan staat hen namelijk het hoogste punt van België op te wachten, en kunnen ze met volle teugen genieten van de mooie landschappen in de Ardennen.

Morgen zijn we er alsnog, met een nieuwe blog!

Chiroetjes

Howdy!

De blog is vanaf vandaag officieel gestart want de bananendozen zijn binnen gebracht en de aspiranten zijn al op hun fiets vertrokken richting het Far Medendorf (ondertussen al geïnstalleerd op hun eerste slaapplaats ?).

De aspiranten waren al vroeg uit de veren! Omstreeks 6u15 zijn ze samengekomen in d’Arke, net zoals de vele leiding en familie die hen kwamen uitwuiven. De fietskookploeg heeft een heerlijk ontbijt voorzien zodat ze vol energie aan hun fietstocht konden beginnen. Dankjewel daarvoor! Daarna werd het startschot gegeven en vertrokken ze als een pijl uit een boog (ondanks de eerste platte band na slechts 5 minuten).

De dag begon grijs maar bleef wel droog. Na de middag klaarde het terug op en waren de temperaturen veel aangenamer dan de afgelopen hete dagen. De regen van de nacht ervoor zorgde ook voor extra zuurstof in de lucht die we allen meer dan genoeg konden gebruiken. Na het vertrek gingen ze meteen de grens naar Frankrijk over om zo hun route richting het verre La Louviere in te zetten. Een eerste platte band viel al door rondslingerend glas (obstakels vormen ook een deel van de route!). Maar Batman en Jan waren direct to the rescue.

Verder verliep de dag vlekkeloos. Enkele kettingen vielen af op kleine heuveltjes en sommige banden hadden wat extra lucht nodig. Na een stevig middagmaal langs het kanaal werd de namiddag terug vol energie ingezet om van het mooie Wallonië te kunnen genieten. Uiteindelijk kwamen we na een lange dag en na 125km aan in La Louvière. De kookploeg stond al terug paraat en we werden weer heerlijk verwend met een aperitief, selfmade hamburgers en gebruneerde patatjes. Morgen vertrekken we richting Luik. Maar wat ons morgen te wachten staat lees je morgen terug op onze blog. Veel zonnige groetjes van alle aspi’s, aspileiding, Batman, Jan en de kookploeg.

Ook de andere afdelingen stonden niet stil vandaag. De bananendozen werden gedurende de hele namiddag ingezameld en gestapeld in de camion. De sfeer zat er goed in en het was leuk om al onze leden te zien verlangen naar het bivak. Wij kunnen al niet meer wachten tot dinsdag, jullie ook?

Chiroetjes!