D Day: 11 augustus 2019. Deze morgen verzamelden we met exact 140 leden aan het station van Wervik om 8h. Zonder problemen hadden we snel de administratieve taken vervuld en konden de leden in alle stilte afscheid nemen van familieleden en vrienden. Om half negen was het dan zover: we stapten met z’n allen de trein op om er weer af te gaan in Gent-Sint-Pieters. Daar wachtten we een uurtje op de trein richting Verviers en ook dat lukte zonder opmerkelijke misstanden. De jongeren waren zeker in de stemming en lieten dan ook met volle teugen hun stem horen in de verschillende wagons die op naam van Chiro Jow Wervik gereserveerd waren. Omstreek het middaguur kwam ons kinderleger marcherend uit de grote poort van het station van Verviers. Daar smulde iedereen van de talloze boterhammen die de ouders deze morgen zo mooi geprepareerd hadden. Na een uurtje spelen arriveerden er dan gelukkigerwijs twee prachtige TEL-bussen die ons naar het land van Amel brachten. Daar wandelden we rond drie uur in de namiddag in vol ornaat de kampplek binnen.

Ondertussen spoelen we de tijd terug tot 8h deze morgen in de wereld van de aspi’s. Daar stond er hen nog een korte rit te wachten vandaag tot aan de kampplek die echter wel gevuld was met bergen. De aspi’s zullen volgens de redactie het hoogland in de Oostkantons niet snel vergeten. Dankzij de aspi’s werd het onbegonnen werk dat wij soms wel eens ‘het opzetten van de eettenten’ noemen lichter gemaakt. Ook de andere afdelingen hielpen een handje bij met de opzet van de kampplek vandaag. De camion was geleegd in de late namiddag en nog niet zo veel daarna waren alle slaaptenten uit de grond gerezen.

Klokslag 19h was het dan etenstijd. Natuurlijk kon er niet gegeten worden vooraleer alle kinderen in de zogeheten ‘families’ verdeeld waren. De families dit jaar zijn: de gesfretters, de oerknallers, de knotsen en hun zusterfamilie de kipknotsen, de sabeltandtijgers, de fossielen, de mammoeten, de neanderthalers, de slagtanden, de T-Bones, de Flintstones en als zwanenzang de stalagmieten. De pot schafte macaroni in kaas en hesp en dat smaakte de nieuwe samengestelde gezinnen wel. De jarigen van vandaag – met name Luca van Rakwi 1 en Chloé Roegiers – werden nog eens in de verf gezet. Inmiddels begon de zon onder te gaan en betekende dat dan ook het einde van een geslaagde eerste dag in de prehistorie.