Nadat de aspiranten ruim hun tijd namen om te ontwaken begonnen ze aan een stevig ontbijt. Lichtjes in retard vertrokken we onze tocht richting onze 2de verblijfplaats, maar onze aspis moeten nog leren werken met de knooppunten, aangezien we na de eerste bocht al de verkeerde richting uit waren. Met een goeie koptrekker binnen de groep reden we aan een stevig tempo langs het water, waardoor we al snel vele kilometers achter de rug hadden. Doordat 2 lekke banden zich kort na elkaar opvolgden, ontstond er een weddenschapje binnen een paar aspis over het aantal fietsbanden die onze redders in nood Yves en Jan zouden gaan herstellen die dag. Hiermee bewees gastleidster Méron D. dat ze de pech van de dag het best kon inschatten, want na een lekke en ontplofte band op 5 minuten tijd kwam de teller op 4. Proficiat Méron, maar let toch op voor de paaltjes op baan …

De zoektocht naar een cafétje verliep helaas niet zo vlot, zelfs een veerbootje kon ons niet helpen, maar het bracht wel een leuke en gezellige pauze met zich mee. In de vlakke zon reden de bezwete aspiranten de laatste kilometers richting Rumst. Een deel van de groep smachtte naar een verfrissende duik en de tweede zoektocht werd ingezet. Helaas werd ook deze queeste niet voltooid. De teleurstelling werd gelukkig verzacht met een overheerlijke apero en maaltijd (Pulled Pork Burgers met patatjes en Aïoli). Het avondmaal werd afgesloten met een handdoeken zweepgevecht, ze waanden zich als echte Oudgriekse gladiatoren. De lastige maar leuke dag werd nabesproken rond een gezellig, mugwerende Citronella kaars. De bedjes werden niet veel later opgezocht, slaapwel!