Vandaag stond helemaal in het thema ‘wandelen’. De Keti’s en Aspi’s werkten hun tweedaagse af, terwijl de andere afdelingen vandaag op dagtocht gingen. Zie hier een kort overzicht van elke afdeling zijn dag.
De enthousiaste sloebertjes waren al direct in thema (On The Road). De 32 minuscule wereldreizigers gingen ‘On The Road’ vandaag richting het prachtige Amel. Na een lange en vermoeiende rit verkenden ze om 15h de kampplek als echte reizigers. Daarbij kregen ze ook hun persoonlijke reizigerspet die hen de hele reis lang zal beschermen tegen de zon. Morgen vertrekken de sloebers naar een nieuwe bestemming; welke dat is zullen we nog niet zeggen want dat moet een verrassing blijven.

Vandaag draaide alles om de befaamde dagtocht voor de Speelclub, Rakwi en Tito. Speelclub 1 koos voor een verrassende wending: ze hadden vandaag geen bestemming voor ogen. Het plan was om bij iedere splitsing van de weg kop of munt te gooien om te bepalen welke weg zou worden ingeslagen. Dit bracht ze langs vele mooie wegen en twee speelpleintjes. Uiteraard was dit een gevaarlijke keus; gelukkig werden de speelclubbers vergezeld door het leidersduo bestaande uit Bert en Rémi die uitstekende padvinders zijn (Ylennia bleef op de kampplek door gezondheidscomplicaties). De tocht zong haar laatste adem uit om 17h, en die laatste adem kon niet veel later worden uitgeblazen aangezien de speelclubbers toen al erg vermoeid waren.

Speelclub 2 was vanmorgen al vroeg vertrokken op hun dagtocht, er stond hen een toffe dag te wachten. Na 12 km puffen, zweten en het vele wandelen kwamen ze aan op de plek waar het vandaag allemaal om draaide: het zwembad. Eerst aten ze de heerlijke broodjes die de kookploeg voor alle afdelingen gemaakt had (waarvoor dank), en daarna volgden twee uur dikke pret in het bad. Op de terugweg werd er gestopt in Amel aan het speelpleintje; dit bleek later de laatste stop geweest te zijn. Na de lastige 24 kilometers en vele zere voetjes konden ze eindelijk rust vinden.

Rakwi 1 dook vandaag in het ongewisse tijdens de dagtocht: de leiders besloten om de beek die van de kampplek loopt te volgen en zo te ontdekken tot waar die loopt. Het antwoord op die vraag weet leider Tiel Delporte na vandaag jammergenoeg nog steeds niet. Het schijnt wel een avontuurlijk uitje te zijn geweest.

Rakwi 2 ging toevallig genoeg ook op dagtocht. Het leidsterstrio ontdekte vandaag dat ze in geen geval kaarten kunnen lezen en waren dan ook snel verdwaald. Gelukkig dat de drie girls toch een beetje ‘brains’ hebben (aangezien hun thema ‘professoren’ is) en zich telkens de weg terug herinnerden. Het sukkelen werd gecombineerd met een potje ‘Gotya’ die aangepast was aan ons Chiro-gebeuren. De winnaar van dit potje is tot op heden nog niet bekend gemaakt, maar ik kan jullie verzekeren dat het spannend zal zijn. Nu liggen de vermoeide rakkers al in hun bed; volgens de berekeningen zouden de 30 jongeren dan ook zo’n 20 kilometer hebben verslonden.

De dagtocht van de Tito’s kreeg ook een wending: de sekte werd gehalveerd en moest zo zonder leiding op hun bestemming geraken. Het ene deel deed dat prima, het ander deel faalde. Het bleek dus ook dat ‘iene, miene, mutte’ spelen bij twijfel niet werkt. De sekte beschikt gelukkig over een echte volksheld in de gedaante van Jonas Biliau die de falende helft van zijn sekte weer op het juiste spoor zette. De tot nu toe onbekende bestemming bleek Venntastic-beach te zijn waar de sekteleden een frisse duik namen. Het was een lastige, maar leuke dag voor de sekte. helaas moesten de tito’s vandaag afscheid nemen van de volksheld Jonas.

De Keti’s sliepen vorige nacht in Malmedy en aten lekkere frieten ’s avonds. Vandaag liepen ze 19 kilometer, waarin hun haarkleur plotseling veranderde. Er werd ook een ontspanningsmomentje voorzien met douches. De Keti’s vormen een hechte groep en dat kan je zien aan hun groepsfoto.

Vandaag kwam er meer duidelijkheid over de slaapplek van de aspi’s gisterenavond (die een beetje vaag was geformuleerd in ons vorige bericht), die sliepen namelijk in een kapsalon in Trois Ponts. Het kapsalon werd de dag nadien niet vergeten aangezien ze hun eigen kapsalon maakten vandaag. Volgens de geruchten zou je vandaag geen enkele aspi meer kunnen herkennen, de helft van de aspi veranderde zijn haarkleur. Met hun nieuwe haarkleur waren ze dan ook direct in het juiste thema voor hun speciale activiteit: paintball. Er woedde een hevige oorlog tussen de twee teams en ze kwamen verslagen uit het paintballpark. Na de strijd vertrokken de aspi’s op hun stalen rossen terug naar de kampplek.

Rond 19h vingen we aan met de vermaarde barbecue van de vaste kookploeg. Elk lid was supergelukkig met deze dubbel en dik verdiende feestmaaltijd. Na het avondeten was er weinig tijd over voor spelletjes en gingen de kleinste afdelingen dan ook onmiddellijk slapen. Nu snurkt Amel. En ik denkt dat Amel nog nooit zo gesnurkt heeft. Dankjulliewel.